ANDRIEI EWGIENIEWICZ SNIESARIEW
Snesarev Andrey Evgenievich urodził się (1(13). grudnia 1865 we wsi Staraja Kalitwa w obwodzie woroneskim - teoretyk wojskowości, filozof, orientalista, geopolityk, publicysta. Jest absolwentem wydziału fizyki i matematyki Uniwersytetu Moskiewskiego.
Zamiast kariery akademickiej wybiera służbę wojskową: kończy Moskiewską Akademię Piechoty Junkersa (1892), a następnie Akademię Sztabu Generalnego w Nikołajewie (1896). Służył w Turkiestańskim Okręgu Wojskowym. Prowadził prace zwiadowcze i etnograficzne w Indiach. Od 1904 r. służył w Sztabie Generalnym, gdzie zajmował się pracą wywiadowczą w Azji Środkowej i Południowej. Uczestniczył w międzynarodowych kongresach orientalistów (1908, 1912). W czasie I wojny światowej dał się poznać jako sprawny dowódca, awansując od szefa sztabu pułku do dowódcy korpusu.
W 1918 r. wstępuje do Armii Czerwonej, dowodzi obroną Carycyna, a następnie armią białorusko-litewską. Od 1919 do 1921 r. był szefem Akademii Sztabu Generalnego, pierwszym rektorem Instytutu Orientalistycznego. W 1928 r. za owocną działalność naukową i organizacyjną otrzymał tytuł Bohatera Pracy. W 1930 r. został aresztowany pod zarzutem założenia kontrrewolucyjnej organizacji zrzeszającej byłych carskich oficerów; skazano go na karę śmierci, którą zamieniono na 10 lat łagru dzięki osobistej interwencji Stalina. Zwolniony ze względu na stan zdrowia w 1934 r., zmarł 4 grudnia 1937 roku w Moskwie.
Został pośmiertnie zrehabilitowany w 1958 r.