IGNACY DOBRZYŃSKI SOSNOWSKI
Ignatius Ignatyevich Sosnovsky (Dobrzhinsky) (1897, Ryga, Imperium Rosyjskie - 15 listopada 1937, Moskwa, ZSRR) - pracownik Czeka OGPU-NKWD, komisarz bezpieczeństwa państwowego III stopnia (1935). Pierwszy zastępca naczelnika Zarządu NKWD w obwodzie saratowskim.
Wykształcenie niepełne wyższe wykształcenie - ukończył dwa kierunki studiów na Wydziale Historyczno-Filologicznym i Filozoficznym Uniwersytetu Moskiewskiego. Oficer Wojska Polskiego od 1918 r., podwładny w Oddziale II (Wywiad) Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, szef wywiadu Wojska Polskiego na Litwie i w Prusach Wschodnich. W tym samym 1918 r., pod pseudonimem "Swersch", był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). W latach 1919-1920 był rezydentem polskiego wywiadu w Rosji Sowieckiej.
W czerwcu 1920 r. został aresztowany przez czekistów, a w sierpniu 1920 r. zgodził się na pracę w WChK.
Do Partii został rekomendowany przez członków Polskiego Biura Komitetu Centralnego RCP(b), Kona i Markhlevskiego. Artuzow, który aresztował[4] Sosnowskiego w 1920 r., pisał: "Dzierżyński pozwolił obiecać Sosnowskiemu, że nie będzie strzelał do ideologicznych złodziei z jego agentów, lecz wypuści do Polski pod słowem honoru, że nie będzie więcej zajmował się szpiegostwem przeciwko RSFRR. Pod tym warunkiem Sosnowski zaczął zeznawać. Dzierżyński konsultował się z Leninem w sprawie Sosnowskiego i uznał za możliwe zarekomendowanie Polskiemu Prezydium RCP(b) przyjęcia Sosnowskiego do RCP(b)".
Od 1920 r. w organach Wszechzwiązkowej Czeki, Wszechzwiązkowego GPU i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Członek sztabu do zadań specjalnych Wydziału Specjalnego Frontu Południowo-Zachodniego od sierpnia do grudnia 1920 r. Pracownik Oddziału Specjalnego Czeka od 1 stycznia do 1 listopada 1921 r. Pełnomocnik ds. ważnych spraw Wydziału Specjalnego Czeka-PPU od 1 listopada 1921 r. do 1922 r.
Zastępca naczelnika Wydziału XVI Oddziału Specjalnego Czeka-GPU w Moskwie od 1922 do 13 lipca 1922 r. Od 13 lipca 1922 r. do 28 listopada 1927 r. naczelnik Wydziału VI (Białej Gwardii) kontrwywiadu VChK-GPU.
Równocześnie od 1 grudnia 1925 r. do 1 lipca 1927 r. pełnił funkcję pomocnika szefa Wydziału Specjalnego Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.
Sekretarz Tajnego Zarządu Operacyjnego OGPU ZSRR od 30 lipca 1927 r. do 11 lutego 1929 r. Od lutego 1929 r. do 16 sierpnia 1930 r. był szefem Biura Kontrwywiadu Pełnomocnego Przedstawicielstwa OGPU w Białoruskim Okręgu Wojskowym oraz pomocnikiem szefa Administracji i Oddziałów Pełnomocnego Przedstawicielstwa GPU przy OGPU w Białoruskim Okręgu Wojskowym. Od 16 sierpnia do września 1930 r. był naczelnikiem regionu środkowoczarnomorskiego, a następnie odpowiadał za różne wydziały OGPU-NKWD. Zastępca naczelnika Wydziału Specjalnego OGPU ZSRR od 8 stycznia do 10 lipca 1934 r., zastępca naczelnika Wydziału Specjalnego Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD ZSRR od 10 lipca 1934 r. do 4 stycznia 1935 r. Od 4 stycznia 1935 r. do listopada 1936 r. - pierwszy zastępca naczelnika Zarządu NKWD obwodu saratowskiego.
Aresztowany 23 listopada 1936 r. Skazany przez komisję NKWD ZSRR i prokuraturę pod zarzutem szpiegostwa i udziału w konspiracji NKWD na karę śmierci - wykonanie 15 listopada 1937 r., w tym samym dniu stracony. Zrehabilitowany 2 stycznia 1958 r. przez trybunał wojskowy Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.