WILHELM GRAF VON MIRBACH- HARFF
Urodził się w Bad Ischl w Górnej Austrii w katolickiej, reńskiej rodzinie arystokratycznej. Był potomkiem Johanna Wilhelma von Mirbach-Harffa, założyciela Akademii Rycerskiej Nadrenii. Jego rodzicami byli Ernst Graf von Mirbach i jego żona Wilhelmine von Thun-Hohenstein (1851-1929).
Karierę dyplomatyczną von Mirbach rozpoczął w Londynie, gdzie w latach 1899-1902 był trzecim sekretarzem w ambasadzie niemieckiej, po czym przeniósł się do Hagi. W latach 1908-1911 pełnił funkcję referenta ambasady w Petersburgu, a następnie radcy politycznego niemieckiego dowództwa wojskowego w Bukareszcie. W 1915 roku został ambasadorem Niemiec w Grecji, po czym w grudniu 1916 roku został wydalony z Aten, gdy władzę objął skłaniający się ku Entencie rząd Eleftheriosa Venizelosa.
Od grudnia 1917 do marca 1918 uczestniczył w negocjacjach rosyjsko-niemieckich w Brześciu Litewskim. W kwietniu 1918 r. został mianowany ambasadorem Niemiec w Rosji.
Mirbach został zamordowany w ambasadzie niemieckiej w Moskwie przez Jakowa Grigorijewicza Blumkina i Nikołaja Andriejewa na polecenie Komitetu Centralnego Lewicowych Socjalistów-Rewolucjonistów, którzy próbowali wznowić wojnę między Rosją a Niemcami. Blumkin wszedł do rezydencji Mirbacha w Moskwie, posługując się sfałszowanymi dokumentami, i zastrzelił swoją ofiarę z bliska. Gdy Mirbach próbował uciec, Andriejew wystrzelił drugą kulę i obaj zamachowcy wyskoczyli przez okno, po czym odjechali samochodem. Zabójstwo Mirbacha stało się początkiem rewolty lewicowych socjalistów-rewolucjonistów w Moskwie w 1918 roku.
Następcą Mirbacha na stanowisku ambasadora Niemiec w Rosji został Karl Helfferich.
Tak się złożyło, że późniejszy krewny Mirbacha, Andreas von Mirbach, został zamordowany przez Frakcję Czerwonej Armii podczas oblężenia ambasady Niemiec Zachodnich w Sztokholmie w 1975 roku. Nie ma to jak rodzinne tradycje.