GIENRICH JAGODA






Do końca bronił wszystkich dawnych współpracowników Dzierżyńskiego, obawiając się, że jeśli Gienrich Jagoda – człowiek, z którym odwiecznie był skonfliktowany – dopnie swego i „udowodni”, że Feliks Dzierżyński był szpiegiem, wielu ludzi spotka ten sam los. Oskarżony między innymi o szpiegostwo na rzecz Polski starał się za wszelką cenę umniejszyć rolę swego byłego podwładnego, również aresztowanego Ignacego Dobrzyńskiego-Sosnowskiego, który wcześniej szybko awansował w strukturach WCzK, będąc zauważonym i docenionym przez Dzierżyńskiego. 

Он до конца защищал всех бывших соратников Дзержинского, опасаясь, что если Генрих Ягода - человек, с которым он был в вечном конфликте, - добьется своего и "докажет", что Феликс Дзержинский был шпионом, то многих постигнет та же участь. Обвиненный, помимо прочего, в шпионаже в пользу Польши, он пытался любой ценой принизить роль своего бывшего подчиненного, также арестованного Игнация Добжиньского-Сосновского, который ранее быстро поднялся в структурах ВЧК, будучи замеченным и оцененным Дзержинским. 

He defended all of Dzerzhinsky's former collaborators to the end, fearing that if Gienrich Jagoda - a man with whom he was eternally in conflict - got his way and "proved" that Feliks Dzerzhinsky was a spy, many people would meet the same fate. Accused, among other things, of spying for Poland, he tried at all costs to play down the role of his former subordinate, the also-arrested Ignacy Dobrzyński-Sosnowski, who had previously risen rapidly within the structures of the WCzK, having been noticed and appreciated by Dzerzhinsky. 


Sed pede ullamcorper amet ullamcorper primis, nam pretium suspendisse neque, a phasellus sit pulvinar vel integer.